ประเภทนี้ด้วย ใช้รองเท้าธรรมดาไม่ได้หรอมาเดี๋ยวจะเฉลยให้ฟัง
เนื่องจากการปีนหน้าผาจำเป็นจะต้องเหยียบตามร่องหรือรอยแตกหรือจงอยหรือแง่งหรือรูที่อยู่บนผาและก็เป็นกรรมที่บางครั้งขนาดของไอ้ที่เราจะเหยียบมันใหญ่ไม่เกิน
เหรียญบาท เล็กจริงๆ ทำให้ไม่สามารถยืนได้เต็มเท้า ดังนั้นอวัยวะ เดียวที่สามารถทิ้งน้ำหนักไว้ได้คือ นิ้วหัวแม่ตีนครับ และลองนึกภาพถ้าเราจะเหยียบลงบนเหรียญแล้วดัน
ใส่ converse คู่โปรดซึ่งปกติมีช่องว่างระหว่างปลายรองเท้ากับนิ้วหัวแม่ตีนประมาณ 2 cm มันจะอยู่ไหมคำตอบคือ ไม่รอด
รองเท้าปีนผาจึงถูกออกแบบมาให้แก้ปัญหาเหล่านี้โดยเมื่อใส่ลงไปจะรู้สึกว่าเป็นหนัง กำพร้าหนา สองเซ็นหุ้มตีนเราอีกทีโดยจะมีหน้าตาประหลาดแบบนี้ครับ
4. Heel Rand.ผมเรียกที่รองส้นเท้าส่วนบนใกล้ๆเอ็นร้อยหวายต้องมีความหนาเกือบเท่าพื้นรองเท้าเพราะจำเป็นเวลาที่นักปีนต้องเกี่ยวตัวกับแง่งหินด้วยส้นเท้าด้านบนเช่น
ท่ากางเขนนรก เพราะน้ำหนักตัวจะถูกทิ้งไว้ที่ส้นเท้าบนทั้งหมด
อีกส่วนไม่มีในรูปคือปลายเท้าจะหนากว่าพื้นสองเท่าเพราะเป็นส่วนที่ถูกใช้งานมากที่สุด สึกหรอมากที่สุด ปลายรองเท้าจะต้องแทบจะพอดีกับเท้าของเรา ดังนั้นเวลาซื้อรองเท้าปีนเขา มักจะต้องซื้อให้เล็กกว่าเท้า หนึ่งถึงสองเบอร์ และปล่อยให้มันยืดเข้าหาเท้าเอง
No comments:
Post a Comment